ลูกอมชานหมากผสมเกศาหลวงปู่แย้ม วัดสามง่าม จ.นครปฐม

ให้เช่าบูชา ลูกอมชานหมากผสมเกศาหลวงปู่แย้ม วัดสามง่าม จ.นครปฐม 
( บูชา 5,989 + EMS 100 )
ชานหมากที่รวบรวมจากหลวงปู่ ว่ากันว่า แต่ละวันมีผู้มาเช่าบูชากุมารทองและวัตถุมงคลต่างๆไม่ขาดสาย
หลวงปู่จะเมตตาให้เข้าพบแล้วปลุกเสกเพิ่มพลังให้อีกครั้ง โดยส่วนใหญ่หลวงปู่จะเคี้ยวหมากตลอด และชานหมากนี้เมื่อนำมาสร้างเป็นลูกอมพุทธคุณจึงเต็มเปี่ยมและเข้มขลังแน่นอน ท่านที่ทำธุรกิจ พ่อค้า แม่ขาย หรือค้าขายออนไลน์ ค้าขายทุกอย่าง น่านำไปบูชาอย่างยิ่ง

มวลสารอีกอย่างคือ เส้นเกศาของหลวงปู่ ผสมรวมกับมวลสารมงคล ทำการปั้นและปิดทอง และหลวงปู่จะอธิษฐานจิตปลุกเสกให้อีกครั้งก่อนออกให้บูชา

พุทธคุณจึงครบสูตรทุกด้าน

ธรรมเนียมปฏิบัติในสมัยก่อน เวลาไปกราบครูบาอาจารย์ ต้องถวายหมากพลูและครูบาอาจารย์ ก่อนท่านจะฉันหมาก ท่านก็จะเสกหมากนั้นบางครั้ง เวลาท่านปลุกเสก อธิษฐานจิต ท่านก็เคี้ยวหมากไปด้วย บางครั้ง เวลาท่านรักษาโรค ท่านก็เสกหมาก เคี้ยวหมาก ภาวนาคาถา แล้วพ่นออกมากับน้ำหมาก ชานหมาก จะมีส่วนผสมของใบพลู ผลหมาก ปูนแดงบางท่านอายุมาก เคี้ยวไม่ไหว ก็ต้องตะบันหรือตำหมากถวายเมื่อท่านเคี้ยวเสร็จ บางท่านก็กลืนลงไป ถ้าท่านจะให้ลูกศิษย์เก็บไว้ ท่านก็จะคายออกมาชานหมากในขณะเปียก สามารถปั้นเป็นก้อนกลมๆ ได้ เอาไปบรรจุใส่ตลับได้เมื่อแห้ง ก็จะคงรูปกลมๆ อย่างนั้น ..
เวลาที่ไปกราบหลวงปู่ หลวงพ่อ ที่มีอายุมาก หลายท่านคงจะคุ้นตากับภาพการฉันหมาก-พลู หรือเคี้ยวหมาก เคี้ยวพลู กันประจำพระสมัยก่อน จะนิยมฉันหมากพลูกันแทบทั้งนั้น ว่ากันว่า เป็นเภสัชหรือยา ในตัวมาถึงวันนี้จะหลงเหลือให้เห็นภาพบ้างก็ต้องเป็นพระที่น่าจะมีอายุเกิน ๗๐ ปีขึ้นไป..
สำหรับชานหมาก แต่เดิมนั้นจริงๆ แล้วก็คือ เปลือกของผลหมากที่ติดกับเนื้อใน เวลาที่ฉันกับใบพลู ที่ทาปูนแดงแล้ว จะเคี้ยวได้ไม่ละเอียดนัก แค่พอแหลกๆ ประมาณๆ ชานอ้อย แหละครับแต่สำหรับพระเกจิอาจารย์ที่อายุมากจริงๆ ลูกศิษย์ที่คอยปรนนิบัติ ก็จะเลือกเฟ้นแต่เนื้อหมากที่นิ่ม ให้เท่านั้นชานหมากจึงมีความเหลว แล้วไม่จับตัวเป็นก้อน เท่ากับชานหมาก ที่เคี้ยวจนเหลือแต่ชานจริงๆ ชานหมาก ถือเป็นของดี หรือเป็นเครื่องรางอย่างหนึ่ง เพราะก่อนที่ครูบาอาจารย์จะฉัน ก็ต้องเสกเป่า อาพัดหมากพลู เสียก่อนโดยทั่วไปก็จะภาวนาบทพิจารณาเภสัชก่อนฉัน จากนั้นถ้าจะมีคาถาอาคม อะไรก็เสกเพิ่มเติมเข้าไปอีก ส่วนมากก็จะเป็นบทคาถาใน อิติปิโสรัตนมาลา ห้องปิฯ (ปิโยเทวะมนุสสานัง…………….ฯ) หรือไม่ก็ห้อง บท ที่ขึ้นต้นแล้ว โตฯ ( โตเสนโตวะระธัมเมนะ….ฯ) จากนั้นก็เป็นคาถาเฉพาะสำนักของแต่ละหลวงพ่อ หลวงปู่จะเสกลงไปตามที่ท่านร่ำเรียนมา หลวงพ่อบางวัด ถ้ามีคนไปเข้าไปกราบ เข้าไปคุย ถ้าหลวงพ่อหยิบหมากมาเคี้ยวเป็นอันไม่ได้ลุก ถ้าหลวงพ่อไม่ลุกเสียก่อนนัยว่า หมากที่เคี้ยว มีมนต์สะกดให้หลงใหล อยากคุยจนลืมเวลา ไม่มีอาการเบื่อหรือเร่งรีบให้เห็นบางแห่งที่เคยเห็น คือ ท่านจะเสกหมากพลูก่อนฉัน พอเคี้ยวเข้าปากก็ภาวนาคาถาจนสำเร็จ ท่านก็จะคายให้กับลูกศิษย์ที่เป็นเด็กรุ่นกระทง ประสบการณ์กันหมา กันเขี้ยวงา ชะงัดนัก ชานหมากจึงเป็นของดี ที่ผู้นำมาถวาย คือ ศิษย์ นำมาถวายด้วยความเคารพรักในหลวงพ่อ หลวงปู่นั้นๆ อีกทั้งครูบาอาจารย์ก็เสกภาวนาก่อนจะเคี้ยว พอเคี้ยวหมากไป คุยไป ก็มีแต่เรื่องดีๆ ให้ศีล ให้พร เป็นมงคลทั้งนั้น ยิ่งถ้าหลวงพ่อภาวนาเสกให้ด้วยแล้ว ถือเป็นความเมตตาให้ของดีกันเลยทีเดียว…ถามหลวงพ่อ หลวงปู่ หลายๆ รูป ว่าชานหมากดีอย่างไร ท่านก็ตอบยิ้มๆ ว่า หมากกินแล้วมันติด เคี้ยวเพลิน เมตตาดีนัก …
บางเกจิอาจารย์เมตตาเล่าให้ฟังว่า ชานหมากดีทางเหนียว เขี้ยวงาไม่ได้กินแล้วแต่ว่าหลวงพ่อ หลวงปู่รูปนั้นๆ ท่านจะเก่งหรือมีวิชาทางไหน ใช้ได้ทุกทาง แต่ส่วนมากจะเด่นก็เมตตามหานิยม